Skryptorium

Skryptorium to pomieszczenie w klasztorze benedyktyńskim przeznaczone i urządzone do przepisywania manuskryptów. W większości innych zakonów mnisi pracowali w pojedynczych celach. Pracowano tylko przy świetle dziennym więc skryptoria były pomieszczeniami z dużą ilością okien w nasłonecznionych częściach budynków. Głównym wyposażeniem skryptoriów były nachylone pulpity umożliwiające wygodne rozłożenie księgi. Posiadały dodatkowe półki boczne lub górne na dzieła, z których przepisywano. Egzemplarze, nad którymi pracowano były często przytwierdzane do pulpitów łańcuchami by nie wynoszono ich poza miejsce pracy. W skryptoriach stały również szafy i regały z potrzebnymi przy pisaniu, ilustrowaniu i obróbce pergaminu materiałami takimi jak: pumeksy do wygładzania kart, wzory do kopiowania, atramenty, kreda, noże do cięcia, pióra, rysiki, pędzle. Skryptoria często połączone były z bibliotekami klasztornymi.
Jednym z cenniejszych materiałów był pergamin, który bywał towarem deficytowym. Powstawały więc tak zwane palimpsesty czyli powtórnie użyte pergaminy oczyszczone wcześniej pumeksem lub zeskrobywane aby pozbyć się naniesionej treści.
Fot. Mnich pracujący przy kopiowaniu. Po prawej stronie kopisty widać księgę, którą przepisuje. Fot. Pentateuch of Printing with a Chapter on Judges, Blades William, 1891, Liam Quin, fromoldbooks.org