Praca w skryptorium

W zależności od zamożności klasztoru liczba skrybów była różna, najczęściej było ich jednak dwunastu. Każdy pracujący w skryptorium miał określone zadania i role. Kaligraf przepisywał główny tekst książki, był to zakonnik o wyraźnym i pięknym charakterze pisma odpowiednio w tym kierunku wykształcony. Jego pomocnikiem był librarius, uczeń lub nowicjusz jeszcze nie przygotowany do przepisywania. Rękopiśmienne książki były pięknie zdobione, do każdego rodzaju zdobienia wyszkolony był inny zakonnik. Rubrykator zaznaczał w tekście już przepisanym ważne elementy podkreślając je na czerwono, pogrubiając litery lub akcentując tylko pierwsze w wyrazie, dodawał ponadto wyraźne nagłówki.
Miniaturzysta zajmowała się malowaniem najczęściej figuratywnych ilustracji na obrzeżach tekstu lub na wolnych stronach. Iluminator ozdabiał wolne przestrzenie na gotowej już i zapełnionej tekstem karcie. Tworzył ozdobne inicjały szlaki między wersami, ozdobniki na marginesach. Ważną osobą był korektor, który przeglądał i porównywał z oryginałem każdą księgę oraz cantor, który sprawował pieczę nad całym zespołem.
Kopista przy pracy, przedstawiony na XV wiecznej rycinie.
Fot. Wikipedia