Gliniana tabliczka

Inny sposób zapisywania wykształcił się w Mezopotamii. Do tworzenia tekstu używano glinianych tabliczek, które liniowano sznurkiem a następnie za pomocą rylca nanoszono znaki. Tabliczki zapisywane były po obu stronach a także na brzegach. Kultura babilońska i asyryjska wykształciła również zawód kopisty, którego zadaniem było wierne odtworzenie treści. Na kopiach widniały podpisy wskazujące pisarza oraz jego osobiste poręczenie dokładności kopii. Jedna tabliczka zwykle nie wystarczała stąd wykształcano sposób oznaczania poprzez numerację i powtarzanie ostatniego wersu na kolejnej części. Chiny, kolebka papieru, początkowo korzystały z drewnianych tabliczek żłobionych i barwionych tuszem. Następnie w III w. p.n.e. zaczęto używać jedwabiu zapisywanego z pomocą pędzelków lub rurek bambusowych a w II w. n.e. papieru. Fot. Gliniana tabliczka z pismem klinowym będąca częścią kolekcji Kirkora Minassiana w Bibliotece Kongresu
Źródło zdjęcia: Davidge, Wikipedia