Wznowienie kultowej książki poety, eseisty, współzałożyciela „Współczesności?, pisma, od którego wzięło nazwę całe pokolenie twórców. Śliwonik znał największych i najciekawszych, Grochowiaka, Hłaskę, Iredyńskiego, Stachurę, Himilsbacha, Brychta. Z nimi pracował, z nimi niejedną noc siedział przy barze i po latach o nich napisał – zabawnie, dowcipnie, ale też, jak na poetę przystało, lirycznie, z nostalgią, zadumą, mądrą refleksją. Portrety „bufetowe?, które kreśli, choć nie bezkrytyczne, są jasne, ciepłe, przesycone wyrozumiałością. I pozbawione goryczy czy złości, mimo że realia, wydarzenia, postawy mogły do tego skłaniać. Śliwonikowe wspomnienia, anegdoty, pisane językiem bardzo plastycznym, to jednocześnie obraz literatury lat sześćdziesiątych i później, ówczesnych środowisk literackich w Warszawie i poza nią.