Z początku Fontenelle chciał wykorzystać swój talent do pisania dramatów. Stworzył operę i komedię. Nie przyniosły mu one jednak sławy. Zwrócił swe zainteresowania w stronę nauki. Zapoczątkowało to natomiast,powstały Rozmów zmarłych, które osiągnęły niespodziewany sukces. W 1697 zostaje sekretarzem Akademii Nauk aby już do końca życia związać się ze światem naukowców. Książka w sposób ironiczny odrzuca zastane przez autora ideały. Ze szczególnym upodobaniem piętnuje i ironizuje z filozofii m.in.Arystotelesa. A wszystko to w ugładzony literacko sposób. Używa zmarłych aby osiągnąć dobrze przemyślane cele. I tak wybiera postacie o imionach które niosą wraz z ich wypowiedzeniem określone cechy. Posługuje się postaciami o określonych poglądach czy też poszukuje takich postaw, które mogłyby być wzorcowe dla napiętnowanych przez niego. Z Rozmów zmarłych emanuje erudycja i znajomość szeroko pojętej literatury oraz nauki, która jednak ma swój cel postawiony do ukazania przesłania Fontenelle. Na kartach książki czytelnik odnajdzie miedzy innymi: Platona, Senekę,Marię Stuart, Helenę, Brutusa, Homera, Galileusza, FerdynandaKortez .