'Pisarstwo Louisa Marina, wkraczając w konstytutywną dla znaku-przedstawienia przejrzystość i nieprzejrzystość, ujawnia swoją siłę krytyczną i pokazuje, jak
– od historycznego malarstwa po martwą naturę, od pejzażu do trompe-l''oeil, od portretu miasta po wędrówkę po nim i od opowiadania baśni po jej słuchanie
– pragnienie zarówno widzenia, jak i słyszenia odciska się na dziełach.'